Inca-trail dag 3

Weer om zes uur op en om iets over zevenen op stap. José vindt dit zelf de zwaarste dag en ik heb geweten waarom. We begonnen met een klim naar 3900m en dat ging nog prima, alleen hadden we best beroerd weer: veel regen en wolken en elke Mirador (uitzichtpunt) werd voor ons een Mirador del Nada (uitzicht op helemaal niks). Na de luncj om één uur in heel beroerd weer (het regent daar altijd vertelse José, het heet ook niet voor niets 'cloud forest'), begonnen we aan het voor mij meest uitdagende deel: de afdaling naar 2700m, dat is dus 1200m hoogteverschil. Na meer dan drie uur kwamen we aan, ik ondanks de forse kniebraces volkomen uitgeput. Ons tentje stond alweer te wachten, dus een snelle bodywash met vochtige washandjes later en we konden alweer aan tafel. De knietjes waren inmiddels KNIEËN geworden, de dag had echt zijn tol geëist. Niey zo bij de chef, want alweer werd ons een zalige maaltijd voorgeschoteld! We kregen de laatste instructies van José en toen volgde de 'surprise' van de dragers: ze kwamen met zijn allen om ons heen staan en vertelden één voor één wat over zichzelf, daarna deden wij hetzelfde en toen werden we verrast net een prachtige taart!! Allemaal dus bereid onder die omstandigheden, gewoonweg ongelofelijk! We gaven hen allemaal een goeie fooi en gingen rond negenen naar bed (nou ja, matje).